Een momentje van reflectie

Al luisterend naar een prachtige video….

Al luisterend naar deze wijze woorden bekruipt me toch een gevoel van verdriet…
Mark Bajerski zegt inderdaad dat alles wat gebeurt, zo heeft moeten zijn op je pad, maar mijn hemel… als ik tegenover me kijk naar die twee mannetjes die me vanaf een prachtige schoolfoto toe zitten te glimlachen, bekruipt me toch een gevoel van “waarom moesten die kereltjes toch door alle shit van de laatste 14 jaar?”

Er zou niks over de rug van de kinderen uitgespeeld worden…

Dat was een hele stellige opmerking in september 2004; ik kan je verzekeren… dat is verre van waarheid geworden.. alles, echt alles werd over de ruggen van de jongens uitgespeeld..
* Wil jij niet doen wat ik zeg? Okee… dan betaal ik geen alimentatie
voor ze… je stond er nooit bij stil dat je niet mij maar je eigen
kinderen daarmee zwaar tekort deed.
* Betaal ik wèl de alimentatie? Okee… maar jij geeft dat niet uit aan
algemene kosten van levensonderhoud… alsof jij daar ook maar iets
over te melden had.
* Vind ik dat jij niet de goede kleding voor die ventjes koopt? Prima…
dan koop ik ze (liefst erg duur) en dan verreken ik dat met wat jij
krijgt… en je schepte er zo veel plezier in om ze heel duidelijk te
maken dat jij wèl de ouder was die alles voor ze kon kopen, en hun
moeder niet.
* Heb jij eindelijk een baan gevonden of probeer je je leven weer op de
rit te krijgen? Fijn voor je, maar alle afspraken die destijds in het
convenant gemaakt zijn, zijn van nul en generlei waarde, dus je gaat
gewoon doen wat ik zeg dat je moet doen…
* Ik wil gedurende een jaar (!!!!) gewoon maar 1 kind per 2 weken,
anders wordt het te druk… ik moet ook tijd voor “ons samen”
hebben… je dacht er never nooit bij na wat voor effect dat op je
zoons had… 😫
* Wil je als klein mannetje naar je moeder bellen? Goed hoor… hier is
de telefoon… dondersgoed wetend dat die kleine kereltjes heel goed
konden lezen en zagen dat ze met “de Heks” aan het bellen waren.
* Goh… zijn de skelter en heel veel emotioneel waardevolle spullen uit
je schuur gestolen? Jammer joh… zou niet weten waar ze gebleven
zijn… en ondertussen stond de heleboel bij jou in de garage… je dacht
mij er een hak mee te zetten, maar een nieuwe en grotere skelter was
snel gevonden en je gaf weer je kinderen een opdonder.

En dit is alleen nog maar het lijstje van toen ze echt klein waren…

Ik kan oeverloos doorschrijven hierover… maar dan wordt het ècht een drama verhaal.. en dat is niet de bedoeling.
Waar dit verhaal heen wil gaan is me nog niet helemaal duidelijk, maar wat ik wel weet is dat door het afgrijselijke Ego van één van de ouders, dat slechts één wens had: het totaal kapotmaken van de andere ouder (terwijl de eerste gewoon degene was die het nodig vond om uit elkaar te gaan omdat ie in de buurvrouw een betere match vond… prima, be my guest, maar laat het daarbij) .. er 2 kerels opgegroeid zijn met zo enorm veel verdriet en pijn, zo veel afwijzing en haatdragende verwijzingen naar hun moeder.. totaal geen rekening houdend met de gevoelens van die twee.

Hoe zou het gevoeld hebben als je één ouder door de telefoon hoort schreeuwen dat hij ervoor zal zorgen dat de andere ouder “volledig kapot gemaakt zal worden”…
Hoe zou het gevoeld hebben voor het ene kind om weer schreeuwend door de telefoon te moeten begrijpen dat hij niet gewenst is om te komen…
Hoe moet het gevoeld hebben voor allebei de kinderen dat binnen een week hun hele leven op zn kop stond omdat niet alleen hun ouders uit elkaar waren, maar ook hun eigen kamers weggegeven waren aan de buurkinderen.. en zij op een soort “Assepoester” hokje op zolder konden slapen…

En hoe zijn ze geworden?

Allebei zijn ze natuurlijk opgegroeid tot waanzinnig mooie kerels… letterlijk en figuurlijk. Allebei hebben ze toch een goed set normen en waarden en vooral onderscheidingsvermogen ontwikkeld… Maar ik vraag me nog dagelijks af als ik die twee vrolijke koppies op die schoolfoto zie, waarom moesten ze door zo ontzettend veel shit heen?

Nog steeds krijgen ze heel regelmatig een deksel keihard op hun neus door dat andere Ego-wezen.. en ik beweer daarmee absoluut niet dat ik alles perfect gedaan heb.. verre van dat zelfs. Maar wat is de reden geweest om je eigen kinderen zo afschuwelijk geestelijk te moeten mishandelen… tot zeker 2 keer toe een überverdrietige 12 jarige aan de telefoon krijgen die gewoon met alles wat hij bij zich had, de deur uit gezet wordt in het “andere weekend”… en waarvoor? Omdat ie zei wat hij -totaal gerechtvaardigd overigens- dacht.

Of een jongste die getreiterd wordt en echt als een soort Assepoester door de “nieuwe moeder” behandeld is geweest gedurende de eerste 12 jaar van de nieuwe samenstelling…en nog steeds… en goh… we hebben alles voor je over hoor… 🤐

Waarom dit verhaal?

Allereerst omdat ik het als moeder nog steeds volledig onverteerbaar vind dat mijn kinderen door zo veel ellende hebben moeten gaan in hun leven.. dat hun zo veel pijn is aangedaan omwille van.. ja omwille van wat eigenlijk?? Omwille van een volledig uit proporties gegroeid Ego, twee van die Ego’s in hetzelfde huis eigenlijk…
En dat alles wordt weer losgemaakt als je naar bovenstaand filmpje luistert… blijkbaar is dit hun pad geweest… de weg die ze als Spirit van te voren al hadden uitgestippeld.. maar jezus wat is dat als mens moeilijk te verteren 😪
Als moeder had ik zo graag gezien dat ze zonder pijn zouden opgroeien… natuurlijk hoort pijn bij het leven als dag bij de nacht, maar moedwillig iemand pijn doen? En dan je eigen kinderen? Die gaat er niet helemaal in bij mij.

Waarschijnlijk wilden ze als Ziel in dit leven wat harder worden.. had voor mij niet gehoeven hoor.. geen idee of dat inderdaad ook zo is, maar ik kan me niks anders bedenken. Wat ik echter wèl weet is dat ze allebei precies weten hoe de dingen niet gedaan moeten worden; en dat ik mega trots ben op hoe ze allebei vorm aan het geven zijn aan hun leven ❤❤

De ene door voor zichzelf te kiezen en een eigen bedrijf te starten, de andere door een loopbaan bij Defensie te kiezen. En allebei met een hart van Goud en een normen en waarden set waar je U tegen zegt.